அய்யாவின் இறுதிப் பேருரை பகுதி - 2

இனிமேல் நாம் இழிமகன். எனவேதான், மாற்றிக்கொள்ளவேண்டிய அவசியத்திற்கு வந்துவிட்டோம்; அவைகளையெல்லாம் பார்த்தோம், மாற்றி ஆகணும். சட்டத்திலேயும், சாஸ்திரத்திலேயும் இருக்கிறதினாலே, முதல்லே அதைக் கேட்டோம். சட்டத்திலே இருக்கிறது ஒழியவேணும் என்றால், சட்டம் ஒழிந்தால் உண்டு. சட்டத்திலே ஒழிக்கவில்லையானால், ஆட்சியை ஒழித்தால்தான் உண்டு. அவ்வளவுக்கு நாம் இப்போது பக்குவமாகணும். ஆட்சியை ஒழியும்படியாக இல்லாமல் பாதுகாத்துக் கொண்டான். தனியாக இருந்தால், எவனும் ஒன்னும் பண்ணமாட்டான்; கூட்டாக இருந்தால் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்துகொள்வார்கள் என்று 15, 16 நாடுகளாகப் பிரித்தான்.

 அந்தந்த நாட்டை, மற்ற நாட்டோடு சம்மந்தமில்லை என்று சொல்லிட்டான். அவனைப்பற்றி இவன் தெரிந்துகொள்ளக்கூடாது; இவனைப்பற்றி அவன் தெரிந்துகொள்ளக்கூடாது என்று சொல்லிவிட்டான்.

 16 மாகாணங்களில் ஜனங்கள் இருக்கிறார்கள், ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் சம்மந்தம் இல்லையே! அவனும், நானும் தாராளமாகப் பேசிக் கொள்ள முடியாதே! அவன் மொழி வேறு - இந்தப் பக்கம் இருக்கிறவன் வந்தால் மலையாளம் பேசுவான்; 

இந்தப் பக்கம் இருக்கிறவன் வந்தால் தெலுங்கு பேசுவான்; இந்தப் பக்கம் இருக்கிறவன் வந்தால் கன்னடம் பேசுவான்; இன்னும் கொஞ்சம் தாண்டினால் மராட்டி; இன்னும் கொஞ்சம் தாண்டினால் குஜராத்தி; இன்னும் கொஞ்சம் தாண்டினால் இந்தி; வங்காளி. அந்தந்த பாஷை ஒன்று சேராமல் இருப்பதற்கு என்ன செய்யவேண்டுமோ அதையெல்லாம் பண்ணிவிட்டான்.

தனித்தனியாக இருந்தால் ஒன்று சேர்ந்துவிடுவான் என்று 15ம், 1 ம் 16 என்று அப்படியே நின்னுவிட்டான். 

வேறு நாதி இல்லையே! இப்போது நாம் ஏற்பாடு பண்ணினோம். சூத்திரன் என்கிறதை ஒழிக்கணும் என்று. நாம் மாத்திரமா சூத்திரன்? இந்தியாவில் உள்ள நாலரை கோடி மக்களில், ஏறக்குறைய மூன்று கோடி மக்கள் சூத்திரர்கள்தானே - முஸ்லிம், கிறிஸ்தவன் தவிர; அவர்கள் இரண்டு பேரையும் சேர்த்தால் இன்று ஒரு 50 லட்சம் கூட இருக்காதே; கிறிஸ்தவர்  3 லட்சம் இருக்கலாம்; முஸ்லிம் ஒரு 6 லட்சம் இருக்கலாம்; இரண்டும் சேர்த்தால் 10 லட்சமாகும். மற்றவன் எல்லாம் சூத்திரன். பார்ப்பான் ஒரு இரண்டு, மூணு லட்சம்தான் இருப்பான். அவ்வளவு பெரிய சமுதாயம் ஒன்றாக இருக்கும்போதே சிந்திக்க முடியவில்லை.

ஆகவே, இதை மாற்றியாகணும். பெரிய விஷயம்தான்; பெரிய முயற்சி பண்ணணும். பெரிய முயற்சி பண்ணனும். என்ன அவசியம்? அரசியல் சட்டமோ அரசாங்கம் நடத்துவதற்கு வேணும்; ஒரு அரசாங்கம் நடக்கவேணும் என்றால், ஒரு சட்டம் இருக்கணும், ஒத்துக்கிறேன். அரசாங்கம் நடத்துவதற்கு சூத்திரன் இருக்கணுமோ? அரசாங்கம் நடக்கணும்னா பார்ப்பான் இருக்கணுமோ - மனுஷன்தானே இருக்கணும்? அமெரிக்காவிலே அரசாங்கம் நடக்கிறது. அங்கே மனுஷன் தவிர வேற எவன் இருக்கிறான்? பார்ப்பான் இருக்கிறானா? சூத்திரன் இருக்கிறானா? பறையன் இருக்கிறனா? யார் இருக்கிறான் அங்கே?

ஆனதினாலே, அவன் வைத்திருக்கிற பாதுகாப்பெல்லாம் ஒண்ணு சேரக்கூடாது. அவரவர்களைக் கட்டிப் போட்டு வைத்திருக்கிற கயிற்றை அறுத்துவிடக்கூடாது. அடிமையாகவே இருக்கணும். அப்படி அடிமையாய் இருந்தால், நூற்றுக்குத் தொண்ணூறு பேரை 3 பேர் ஆளலாம். அதற்குத் தகுந்தபடி ஏற்பாடு செய்துகொண்டான். நாமதான் அதைப்பற்றி கவலைப்படுகிறோம். மாற்றியாகணும் என்கிறோம்.

நேற்று நடந்த மகாநாட்டுக்கு வேற கட்சிக்காரர்கள் யாரும் வரவில்லையே, வரலாம் அல்லவா? அவனவன் எங்களுக்கு வந்து உதவி பண்ணலாமில்லே. ஒருத்தரும் வரவில்லை. எங்கள் ஆட்கள்தான். டில்லிக்காரன் சி.அய்.டி.யைப் போட்டுவிட்டான் - வேற கட்சிக்காரன் எவனாவது உள்ளே வருகிறானா பார் என்று. அதைப் பார்த்து ஒருத்தனுமே வரவில்லை. மந்திரிகளா, அவனா, மற்ற கட்சிக்காரனா உம், வரவில்லை. இழிவு ஒழிய வேணும் என்று சொன்னால், இழிவுக்கு ஆளானவன் எல்லாம் வரணுமே, வந்து உதவிக்கு நிற்க வேணுமே. நாங்கள்தான். ஆனதினாலே, விஷயம் ரொம்ப முக்கியமானது மாறியே ஆகணும், மாறாவிட்டால் சாகணும்; அந்த உணர்ச்சி உள்ளவன்தான் மிஞ்சுவான். மாறியாச்சின்னா சோறு தின்கணும், என்ன பண்ணியாவது வயிறு ரொப்பணும் அப்படி என்றால், அவனால என்னாகும்? நினையுங்கள் நீங்கள்! நம்மை அப்படிப் பண்ணிவிட்டான்.

நமக்கு மதம் என்றான்; மதம் என்றால் என்னவென்று தெரியாது. நமக்குக் கடவுள் என்றான்; கடவுள் என்றால் என்று தெரியாது. நமக்கு சாஸ்திரம் என்றான்; சாஸ்திரம் என்றால் என்னவென்று தெரியாது. நமக்கு மனுதர்மப்படி என்றான்; மனுதர்மம் ரூபாய்க்கு எத்தனைப்படி என்றுதான் தெரியும். ஒண்ணுமே தெரியாது. ஆனால், அதற்கெல்லாம் நாம் அடிமை.

நான் கேட்கிறேன், பெரிய மதக்காரனையே கேட்கிறேன். இந்து மதம் என்றால் என்ன அர்த்தம்? எப்ப வந்தது? எவன் அதற்குத் தலைவன்? என்ன அதற்குக் கொள்கை? அதற்கு என்று இருக்கிற சாஸ்திரம் என்ன?

கிறிஸ்துமதம் என்றால், கிறிஸ்து கடவுள். 2000 வருஷம் ஆயிற்று ஏற்பட்டு. பைபிள் வேதம். இஸ்லாம் மதம் என்றால், முகமது நபி தலைவர். ஆயிரத்து நானூற்றுச் சில்லரை வருஷமாயிற்று. குரான் இருக்கிறது சட்டம்.  வேதம் உனக்கு என்ன இருக்கிறது? யார் தலைவன்? எவனோ ஒரு காலிப் பயலைப் பிடித்து அவனை ரிஷி என்கிறே, அவனை முனி என்கிறே, அவனை மகாத்மா என்கிறே அவனை வெங்காயம் என்கிறே. உனக்கு யார் இருக்கிறான்? யார் அத்துப்படி? மதத் தலைவன் என்றால் வசிஷ்டன் என்கிறே, நாரதன் என்கிறே, விசுவாமித்திரன் என்கிறே, இன்னும் எவன் எவனையோ சொல்ற. அவனுக்கு வயசு என்னடா என்றால், 5 கோடி வருஷம், மூன்று கோடி வருஷம் என்கிறே. உன் சாஸ்திரம் எப்படா எழுதப்பட்டது என்றால், அது மனுஷனாலே எழுதப்படவில்லை - கடவுளாலே எழுதப்பட்டது என்கிறே. எது நமக்குன்னு இருக்கிறது ஒரு ஆதாரம் சொல்லுங்களேன்.

கடவுள் என்று சொன்னான். நாம் சொல்கிறோம், கடவுளை உண்டாக்கினவன் முட்டாள் பயல் என்று சொல்றோம். மடப்பயல் என்று சொல்கிறோம். மற்றவனைப்பற்றிக் கவலைப்படாதீர்கள். துலுக்கனைப்பற்றி, கிறிஸ்தவனைப்பற்றி அப்புறம் பேசுறோம்.

உன் கடவுளை உண்டாக்கினவன் யார்? உனக்கு எங்கே  கடவுள் இருக்கிறான்? கடவுள் தன்மை என்று ஒன்றைச் சொன்னேயானால், கடவுள் யோக்கியதை ஒன்றை சிந்திச்சியேனால், அந்தக் கடவுள் தன்மைப்படி, அந்தக் கடவுள் யோக்கியப்படி, எந்தக் கடவுள் இருக்கிறான் உனக்கு? கடவுளுக்கு உருவமில்லை என்றானே, எல்லாக் கடவுளுக்கும் உருவம். கடவுளுக்கு ஒன்றும் வேண்டாம் என்றாய், உன் கடவுளுக்குப் பெண்டாட்டி, பிள்ளை, வைப்பாட்டி, சோறு, கல்யாணம், கருமாதி எல்லாம் வேணும். மனுஷன்தானே அவன். மனுஷனுக்குப் பிறக்காத கடவுள் எது அய்யா உன்கிட்டே இருக்கிறது? மனுஷனுக்குக்கூடப் பிறக்கவில்லை என்று சொல்லவில்லை. எருமைக்குப் பிறக்காதவன், கழுதைக்குப் பிறக்காதவன், ஆனைக்குப் பிறக்காதவன், சிவனும் கடவுள் என்றால், எப்படிடா வந்தான் கந்தன் என்றால், சிவனும், அவன் பெண்டாட்டியும் லட்சம் வருஷம் வேலை பண்ணினார்கள். சினையாகி பிடுங்கிக் கொண்டார்கள். ஒழுகிற்று, அதிலேருந்து வந்தான் என்கிறான். என்ன தைரியமாக, அவன் கடவுளைச் சொல்லுகிறான். 

நம்மையெல்லாம் மனிதன் என்றா சொல்லுகிறான். சிவன் என்றால், அப்புறம் அவனுக்குப் பெண்டாட்டி என்னத்துக்கு? கடவுளுக்கு? பெண்டாட்டி, கலவி, படுத்துக்கிட்டான். சாதாரணமாக மனுஷன் ஒரு நாள் பூராவுமா போவான்? 

ஒரு மணிநேரம் போவான், இரண்டு மணிநேரம் போவான். அதற்கே ரொம்பக் குளிகை சாப்பிடவேணும். இவன் என்னடா என்றால், 10 ஆயிரம் வருஷம், 20 ஆயிரம் வருஷம் தேவ வருஷத்தில். வேலை விட்டான், சினையாகவில்லை அவள். தேவர்கள் எல்லாம் வந்து பிடுங்கி விட்டுட்டார்கள். 

அது கீழே சொட்டி விழுந்தது - அப்படி என்று ஒரு புராணம், இராமாயணம். அப்புறம் இன்னொரு பராணம், தேவர்கள் எல்லாம் வந்தார்கள், சும்மா இப்படியே பண்றியே அய்யா, இன்னும் இதிலே ஒரு பிள்ளை வந்தால், உலகமே கெட்டுப் போகும். வேலையை நிறுத்தப்பா என்று சொன்னார்கள். நடுவிலே எப்படியடா வேலையை நிறுத்துவேன் என்றான். நாங்கள் எல்லாம் பிழைக்கவேண்டாமா? என்று தேவர்கள் எல்லாம் அழுதார்கள். அப்படியானால், அது போகுமடா வாய்க்காலாட்டம், எவனடா பிடிக்கிறது என்றான். நாங்கள் பிடித்துக் கொள்கிறோம் என்றார்கள். பிடுங்கினான், எல்லாருக்கும் கையிலே ஊற்றினான். விஷ்ணு எல்லாம் குடித்தான். இந்த மாதிரி கதை எழுதி அல்லவா கடவுளை உண்டாக்குகிறான். சிரித்தோம் நாம் - இப்படி உண்டாக்கித்தானே கடவுளை உண்டாக்கினான். அதிலே உண்டானவன்தானே கந்தன்.

கடவுள் என்றால், 
அப்பா இல்லை,அம்மா இல்லை, உருவமில்லை. கண்ணுக்குத் தெரியாது; கைக்குச் சிக்காது அப்படியெல்லாம் சொல்லிவிட்டான். ஒன்றும் வேண்டாம் என்கிறான் - ஆறு வேளை சோறு என்கிறான், கல்யாணம் என்கிறான். வருஷா வருஷம் கல்யாணமடா என்கிறான்.

கல்யாணமிருந்தும் அதற்கு ஒரு வைப்பாட்டிடா என்கிறான். நம்மை ஏதாவது மனுஷன் என்று நினைத்து அவன் சொன்னானோ? சொன்னதைக் கேட்டுக்கோடா மடப் பயலே என்றான். சும்மா ஊட்டிவிட்டான். கடவுள் ரொம்ப அன்பானவர்; கருணையே வடிவானவர் அப்படி என்கிறான். கடவுளைப் போய்ப் பார்த்தால், அந்தக் கடவுள் கையில் அரிவாள், கொடுவாள், வேலாயுதும், சூலாயுதம், ஈட்டி - கொலைகாரப் பயல்களுக்கு என்ன வேணுமோ அதுவெல்லாம் கடவுள் கையில் இருக்கிறது. கடவுள் கருணையே உடையவர் என்கிறான். எந்தக் கடவுள் மனுஷனைக் கொல்லாதவர். அசுரனைக் கொன்றார், ராட்சசனைக் கொன்றார், மனிதனைக் கொன்றார், மூன்று கோடி பேரைக் கொன்றார், 

5 கோடி பேரைக் கொன்றார் என்று கசாப்புக் கடைக்காரன் மாதிரிப் பண்ணிப் போட்டு, அவரைக் கருணை உள்ளவர் என்றால் எப்படி? இப்படி எல்லாம் சொல்லி, நம்மைக் கழுதையாக்கிப் போட்டான். ஒரு உணர்ச்சியும் இல்லாதவனாக்கிப் போட்டான். கடவுள் என்றால் கல்லைக் கும்பிடவேண்டியது, பார்ப்பான் காலிலே விழ வேண்டியது. அவனுக்குக் காசு கொடுக்கவேண்டியது.

நான் வந்து, இந்தப் பிரச்சினையிலே, கடவுளைக் கும்பிடாதீர்கள் என்று சொல்லவில்லை. நன்றாக நினைச்சுக்குங்கோ, இந்தப் பிரச்சினையிலே, நாங்கள் கடவுளைக் கும்பிடாதீர்கள் என்று சொல்லவில்லை. கடவுளை நீங்கள் நினைக்காதீர்கள் என்று சொல்லவில்லை. கடவுள் என்றால் என்ன என்று சொல்லுங்கள் - அவ்வளவுதான் நாங்கள் சொல்லுகிறோம். ஒன்றுமே இல்லாமல், எந்த முட்டாளாவது சொன்னான் என்றால், நினைத்ததெல்லாம் அரச மரம் கடவுள், வேப்ப மரம் கடவுள், பல்லி கடவுள், முடக்கான் கடவுள், பாம்பு கடவுள், அப்புறம் நினைத்ததெல்லாம் கடவுள். அது கடவுள் சங்கதியா?  அது முட்டாள்தனம், பைத்தியக்காரச் சங்கதியா? இந்தப் பைத்தியக்காரத்தனத்துக்கு நம் வேதம், நம் பணம், நம் அறிவு எவ்வளவு நாசமாகிறது. இவ்வளவும் பண்ணியும் தேவடியாள் மகன் என்கிற பட்டமல்லவா நம் தலைமேலே  இருக்கிறது?

ஆகவேதான், எந்தச் சங்கதி எப்படி ஆனாலும், ..................................................................................... நியாயமானது என்பதற்கு என்ன ஒரு உதாரணம் உங்களுக்கு வேண்டுமானால், இன்றைக்கு எத்தனை நாளாகிறது? 10 நாளாகிறது. நல்லா கவனிக்கணும். இரகசியமா இல்லை.

பத்தாயிரம் பேருக்கு மேலே வந்தார்கள். 30 பத்திரிகைக்காரர்கள் வந்தார்கள். எல்லாத் தீர்மானத்தையும் அவரவர் பத்திரிகையில் போட்டார்கள். இந்தியா பூராவும் பரவி, அடுத்த நாளே பரவியது. நான் கேட்கிறேன், கவனியுங்கள், இந்தப் பத்து நாளாவது ஒருவனாவது இந்தத் தீர்மானத்தை எதிர்த்துப் பேசினானா? எந்தப் பத்திரிகையிலேயாவது செய்தி வந்ததா? ஏன் சொல்லுகிறேன் - நாம் பண்ணினது அவ்வளவு நேர்மையான காரியம். 

எவனாலேயும் ஆட்சேபிக்க முடியவில்லை. எவன் தைரியமாகச் சொல்லுவான், நீ தேவடியாள் மகனாகத்தான் இருக்கணும் என்று. அவ்வளவு நேர்மையான காரியத்தை நாம் செய்திருக்கிறோம், பண்ணிப் போட்டோம். இதிலேயே நாம் வீரனாக மாட்டோம். நாளைக்கு இதற்குப் பரிகாரம் பண்றத்திற்கு கிளர்ச்சி பண்ணுகிறோமே, அதிலேதான் நாம் யார் என்று காட்டிக்கொள்ளவேணும்.

பண்ணனும், நாளைக்கு கிளர்ச்சி பண்ணினால் அவன் பிடிப்பான்; பிடிக்கவில்லையானால் பண்ணிக்கொண்டு இருப்போம்; பிடிக்க ஆரம்பித்து விட்டான் என்றால், 5 ஆயிரம், 10 ஆயிரம் என்று ஜெயிலுக்குப் போவோம். நாம் தயாராய் இருக்கிறோம், காரியம் முடிகிறவரைக்கும் ஜெயிலிலே வேணுமானாலும் இருக்க தயாராய் இருக்கிறோம் என்று நாம் காட்டணும். அப்புறம் அவன் பரிகாரத்திற்கு வரணும்; வரவில்லை என்றால்,  இந்தச் சாக்கை வைத்து, நீ போப்பா வெளியே, உனக்கும் எனக்கும் என்ன சம்பந்தம்? நீ 2000 மைல், 1500 மைல் தூரத்திலே இருக்கிறே, உன் பேச்சு எனக்குப் புரியாது; என் பேச்சு உனக்குப் புரியாது. உன் பழக்கம் வேறே, உன் வழக்கம் வேறே, உடன் நடப்பு வேறே  - எனக்குப் புரியாது. மரியாதையாகப் போ, ரகளை வேணாம். என்னத்துக்காக இவ்வளவு தூரத்திலே இருக்கிறவன் எங்களுக்கு இராஜாவாகணும்? நீ இல்லாவிட்டால் எங்களுக்கு என்ன நட்டம்? எங்களுக்கு என்ன உப்பு இல்லையா, தண்ணீர் இல்லையா, மலை இல்லையா, காடு இல்லையா, சமுத்திரம் இல்லையா? இல்லை நெல் விளையவில்லையா?

கம்பு விளையவில்லையா? என்ன இல்லை எங்குளுக்கு? உன்னாலே எனக்கு என்ன ஆகுது? தேவடியாள் மகன் என்னும் பட்டத்தைத் தவிர, நீ எங்களுக்குப் பண்ணின நன்மை என்ன? மரியாதையாகப் போ!  அவ்வளவுதானய்யா நாம் கேட்கிறோம்! இது எப்படி அய்யா தப்பாகும். இதனாலே எப்படி நாம் கெட்டவனாவோம்; இதனாலே நாம் எப்படி அரசுக்கு விரோதமாவோம்?  கவனியுங்கள், தாய்மார்களே! தோழர்களே! இந்த விஷயங்களையெல்லாம் முதலிலே சொன்னோம். இது நம்ம கடமை. 25 ஆம் தேதி ஆரம்பிப்போம். மளமள மளவென்று வரணும்; என்ன சொல்கிறோமோ அதைச் செய்யணும். சட்டங்களை எரிக்கிறது முதற்கொண்டு, மறியல் பண்ணுறது முதற்கொண்டு இன்னமும் பல காரியங்கள் திட்டம் போட்டுச் செய்யணும்.

கலகத்துக்குப் போகமாட்டோம்; எவனையும் கையாலே தொடமாட்டோம். எவனாவது அடித்தாலும், பட்டுக் கொள்வோம், திருப்பி அடிக்கமாட்டோம். ஞாபகத்திலே வைத்துக்கொள்ளுங்கள்! நான், நீ என்று மீசையை முறுக்கக்கூடாது. அடித்தால் பட்டுக்கணும். போலீஸ்காரன் இருப்பான், அதிகமாக அடிக்காமல் பார்த்துக் கொள்வான். அப்புறம் என்னத்துக்கு நாம் ஒருத்தனை அடிக்கப் போகணும்; நாம் யாரோடு சண்டைப் பிடிக்கிறோம்?

நான் தேவடியாள் மகனாக இருக்கக்கூடாது உன் ஆட்சியிலே, உன் சட்டத்திலே. இருக்கணும் என்றால், உன் ஆட்சி மாறும் உன் சட்டத்தை நெருப்பு வைத்துக் கொளுத்துகிறேன்.  முன்னையே நான் கொளுத்தினவன்தான். ஆனதினாலே, தோழர்களே, பக்குவம் அடையணும் நாம். எதற்காக இங்கே நான் நாத்திகப் பிரச்சாரம் பண்ணவரவில்லை. கடவுள் இல்லை என்று உங்களுக்குச் சொல்வதற்காக வரவில்லை. அது வேறே, நாங்கள் பண்ணிக்கிறோம். அவனவன் நம்பட்டும், ஆராயட்டும், இருக்கட்டும். முட்டாள்தனமான காரியங்கள், பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாத காரியங்கள், மானத்துக்குக் கேடான காரியங்கள் செய்கிறதற்கு நாம் இடம் கொடுத்துக்கிட்டு, நாம் மனுஷனாக வாழணுமா?

மந்திரி ஆகணும் என்றால் வாழ முடியாது - ஆகிறவன் ஆகிட்டுப் போறான். சட்டசபை மெம்பர் ஆகணும் என்றால் ஆக முடியாது - ஆகிப் பொறுக்கித் தின்கிறவன் தின்னுட்டுப் போறான். இது இரண்டும் வேணாம் என்கிறவன் நாமே உறைத்து இருக்கலாமா? இல்லையா? இத்தனைப் பேருக்குமா மானம் இருக்காது? ஆனதினாலே, தயவு செய்து நீங்கள் விஷயங்களைத் தீவிரமாகக் கவனிக்கணும். ரொம்பத் தீவிரமாய்க் கவனிக்கணும். ஜெயித்தே ஆகணும்! நான் சொல்கிறேன், என்று கேலி பண்ணாதீர்கள் - நீ என்ன நாளைக்கு சாகப் போறே, துணிந்து வந்திருப்பாய் என்று. நானே பண்ண வேணும் என்று இல்லை; நீங்கள் பண்ண வேண்டிய காரியத்தைத்தானே நான் செய்கிறேன். அதனாலே எல்லோரும் துணியணும்; மளமளவென்று கலந்துகொள்ளணும், ஆண் பிள்ளைகள் வர முடியவில்லை என்றால், அவர்கள் வீட்டுப் பொம்பளைங்களை அனுப்புங்கள். அனுப்ப முடியவில்லை என்றால், ஒரு நாலு பேரைப் பிடித்து அனுப்புங்கள். நீ போ எனக்காக என்று. நாம் எல்லோருமாகப் பாடுபட்டோம் என்று தெரியணும்.

நான் என்ன செய்கிறேன், இந்தச் சாக்கிலே நம்ம நாடு நம்மளது ஆகிடாதா? அவ்வளவுதான். நாம் விட்டது தப்பு. அயோக்கியப் பசங்களுக்கு இடம் கொடுத்தோம் - காங்கிரசுப் பயல்களுக்கு. அவன் பார்ப்பான், அதிலே பொறுக்கித் தின்னப் போனவன் நம்ம ஆளு. அதிலே முக்கால்வாசிப் பேர் பார்ப்பானுடைய வைப்பாட்டி மகன் என்று ஒப்புக்கொள்கிறவன்கள்; அவர்களாலே கோளாறாகிப் போச்சு - கலகம் பண்ண முடியவில்லை அப்பொழுது.

நானும் என்னாலானவரைக்கும்தான் கலகம் பண்ணினேன். ஒரு நாட்டுக்காரனாகப் போய்விட்டேன் நான். 16 நாடுகளிலே தமிழ்நாடு ஒரு நாடு. அதிலே பத்துக் கட்சிகளிலே திராவிடர் கழகம் ஒரு கட்சி. என்ன ஆகும் எங்களாலே? மற்ற நாட்டுக்காரன் எல்லாம், புரியவே இல்லை அவனுக்கு. சூத்திரன் என்றால் என்ன தப்பு என்கிறான்? சூத்திரன் இல்லை என்றால், நாம் யார் என்கிறான்? பிராமணன் என்றால், மகராஜ் என்கிறான், தேவர் என்கிறான். அதிலே ஊறி இருக்கிறான். இப்போது அவன் எல்லாம் மாறி இருக்கிறான் என்று சொல்ல முடியாது.

நாம் செய்கிற தியாகத்தினாலே, நாம் எடுத்துக்கிற முயற்சியினாலே - மற்றவன் எல்லாம் நம்கூட வருவான். 5 ஆயிரம் பேர் ஜெயிலே இருக்கிறார்கள், 10 ஆயிரம் பேர் ஜெயிலே இருக்கிறார்கள் என்றால், ஏண்டா இருக்கிறார்கள் என்று கேட்பானில்லை. பார்ப்பானுடைய தேவடியாள் மகன் என்று இருக்கிறதற்கு இஷ்டமில்லை என்று, ஜெயிலில் இருக்கிறார்கள் என்றால், அடே நாமும் என்ன சங்கதி? என்று  நினைப்பானில்லை. அதனாலே கட்டாயம் கவனிப்பான். ஒருத்தனும் கவனிக்காவிட்டாலும், தெலுங்கனும், கன்னடியனும், மலையாளியும் கவனிப்பான். மலையாளிகளிலே பெரும்பாலும் பார்ப்பானுடைய தேவடியாள் மகன்தான். அதிலே ஒன்றும் ஆட்சேபணை இல்லை. திருட்டத்தனமல்ல, அவனே பெருமை பேசிக்கொள்வான் - நான் யார் தெரியுமா? நான் இந்த நாயர் பசங்களுக்கா பிறந்தேன்? நான் அந்தப் பிரமாணனுக்குப் பிறந்தேன் என்பான். காசு கொடுத்துப் போவான். அவனுக்கும் இப்பொழுது உணர்ச்சி வந்துவிட்டது. எங்களோடு சேர்ந்து பேசுகிறான். நானும் சேர்ந்து கொள்கிறேன் என்று எழுதியிருக்கிறான். அப்போது, மானம் என்றால், ரொம்ப ஒவ்வொருவனுக்கும் உணர்ச்சி வந்துதான் தீரணும். தெலுங்கன் இருக்கிறான்; நாளைக்குக் கன்னடியனும் வருவான். அப்புறம் அடுத்தவன், அடுத்தவன், அடுத்தவன் வர முடியும். சங்கதி தெரியாது அவர்களுக்கு -  அதற்கு எவ்வளவு இழிவு என்பது புரியாது. நம் இயக்கத்தினாலே புரியும். எல்லோரும் இருட்டடிக்கமாட்டான். இத்தனாயிரம் பேர் ஜெயிலுக்குப் போனார்கள்,  அடி தின்றார்கள், இதைப் பண்ணினார்கள் என்று எழுதுகிறபோது, அடே, நான் என்றால் என்ன? என்று கவனிப்பானல்ல? எல்லோரும் ஏககாலத்திலே வருவார்கள் என்று சொல்ல முடியாது; கொஞ்சம் கொஞ்சமாகத்தான் வருவார்கள், கவனித்தாகணும்.

தமிழ்நாடு தனியாகப் பிரிந்தாலும், 10 வருஷத்துக்குள்ளே நாம் எல்லாம் 100 வருஷம் இருப்போம்; ஆகாயத்திலே ஒவ்வொருவரும் பறப்போம். உங்களுக்குத் தெரியாது, எப்படி பறப்போம் என்று தெரியாது. 400 பேர், 500 பேரைத் தூக்கிக் கொண்டு பறக்கிறதில்லயா ஆகாயக் கப்பல். ஒரு மனுஷனை ஏன் தூக்கிக் கொண்டு பறக்காது? தனித்தனியாக வாங்கி முதுகிலே கட்டிக்கொண்டால், ஏறுது மேலே விர்ரென்று; இறங்கு என்கிற பக்கம் இறங்குது.

இப்போதே, 10 வருஷத்துக்குள்ளேயே நமக்கு 10 வருஷம் உயர்ந்து போயிற்றே. ஆகவே தோழர்களே, 1952 லே நம் சராசரி வயசு 25. இன்றைக்கு 52 சராசரி வயது. 1952-க்கும், 1972-க்கும் 20 வருஷந்தான். இந்த 20 வருஷத்திலே 20 வருஷம் உயர்ந்து விட்டது நம் ஆயுள். 2000 வயது வருகிறபோது, நாம் 75 வயது இருப்போம்; வெள்ளைக்காரன் 100 வருஷத்துக்கு மேலே இருப்பான்; சாகமாட்டான், சாகிறதற்கு அவசியம் இல்லை; எல்லா நோய்க்கும் மருந்து வந்துவிட்டது, ஏதோ 2, 3 நோய்க்கு இல்லை, அதுவும் பார்த்துக் கொண்டு இருக்கிறான்.

ஆனதினாலே, நல்ல வளர்ச்சியான காலத்திலே இருக்கிறோம். உலகம் வளர்ந்து கொண்டே போகிறது. கொஞ்ச நேரத்திற்கு முன்னே சொன்னேன் பாருங்கள் - நேற்று வந்த பத்திரிகையிலே, முந்தா நாள் வந்த பத்திரிகையிலே, குழந்தைகளை உண்டாக்குகிறான்; முட்டையை எடுத்து வைத்தால்கூட 10, 20 நாளிலே அது குஞ்சு பொரித்துவிடுகிறது; மனுஷனின் முட்டையை எடுத்து வைக்கிறான், 10 வருஷத்துக்கு அப்புறம் குஞ்சு பொரிக்கணும் என்றால், பொரிக்கிறது அது; இன்றைக்கே பொரித்து ஆகணும் என்று இல்லை. பெண்கள் இந்திரியம் கொஞ்சம், அதை ஒரு டப்பியிலே - ஆண்கள் இந்திரியம், அதை ஒரு டப்பியிலே பாதுகாக்கிறான். பேங்க் என்று அதற்குப் பேர். அந்த பேங்கிலே வைத்துப் பாதுகாக்கிறான். என்றைக்குப் பிள்ளை வேணுமோ அன்றைக்கு இரண்டையும் எடுத்து வைத்தால், கியா, கியா என்று கத்துகிறது. இதெல்லாம் பொய் என்று சொல்ல முடியாது. பெரிய பிரசித்தியான பத்திரிகையிலே போட்டோவோடு வருகிறது. அப்புறம் 5000 மைல் பறக்கிறான், 10 ஆயிரம் மைல் பறக்கிறான்; சந்திர மண்டலத்துக்கெல்லாம் போய்விட்டு வந்தான், இதெல்லாமா பொய்?

ஆகையினாலே, நாம் முதலாவது இப்போ மானத்துக்காகப் போராடுகிறோம்.  வேற எதுக்காகவும் இல்லை. இழிவு - தேவடியாள் மகன், ......... வைப்பாட்டி மகன், தாசி புத்திரன் அப்படின்னு சட்டத்திலே இருக்கிறது.  இது ஒழிந்து ஆகணும் என்று போராடுகிறோம். இது ஒருத்தனுடைய மானமே அல்ல பார்த்தாலும், எல்லோருக்கும் இதிலே உணர்ச்சி வரணும்; வரணும் அவனவன் தேடிக்கிட்டு. ஜெயிலுக்குப் போனா பட்டினியாகவா போடுவான்? இந்தக் கிளர்ச்சி நடந்தால், கிளர்ச்சி நடத்தியவர்களைப் பட்டினியாகவா போடுவான். ஜெயிலுக்குப் போகிறவரைக்கும் சோறு போடுவோமே. நிறைய அரிசி அனுப்பியிருக்கிறான்; ஒருத்தன் 10 மூட்டை, 5 மூட்டை இப்படி அனுப்பியிருக்கிறார்கள்; பணம் கொடுத்திருக்கிறார்கள் - 50, 50 ஆயிரம் ரூபாய் வரைக்கும். லட்சம் பேரை ஜெயிலுக்கு அனுப்பலாம் - அவ்வளவு வசதி இருக்கிறது; இன்னும் கொடுப்பார்கள், யார் மாட்டோம் என்பார்கள். யார் ஜெயிலுக்குப் போகப் பயப்படுகிறானோ, போக முடியவில்லையோ - வை! என்றால் சொன்னதை வைத்துவிடுவார்கள்; ஜனங்களுக்கும் பயன்படும். உலகத்துக்கே ஒரு வழிகாட்டியாவோம் நாம். நம் சமுதாயமே புது உலகமாகும்.

தமிழன் இந்தியாவிலேயே முதல் நம்பராக இருப்பான்; இந்தியாவுக்கே வழிகாட்டக் கூடிய சக்தி உடையவனாகி விடுவான். அனேகக் கோளாறுகள் இருக்கின்றன; அதெல்லாம் சுலபமாய் மாறிவிடும். அது செய்கிறவனுடைய லட்சியத்தைப் பொறுத்து இருக்கிறது; செய்கிறவனுடைய துணிவைப் பொறுத்து இருக்கிறது. தாய்மார்கள் ரொம்ப நமக்கு உதவி பண்ணுவார்கள், அம்மா இப்போது இந்தச் சண்டை உங்களுக்காகத்தான், உங்களைத்தான் பார்ப்பானுடைய வைப்பாட்டி என்று சொல்லிவிட்டான்; ஆனதினாலே, நீங்கள் ஏதோ உங்களால் ஆனதை இந்தக் காரியத்திலே செய்யுங்கள் என்று நாம் சொன்னால்.

எனவே, தோழர்களே! நாம் இப்போது அதிசயமாக ஒன்றும் போராடவில்லை. மதம் என்கிறது இல்லை; யாராலேயும் இப்போது எடுத்துச் சொல்ல முடியவில்லை. கடவுள் என்கிறதும் தப்பு; எவனும் கடவுளுக்கு அர்த்தம் சொல்லுகிறவனும் இல்லை. இன்றைக்கு நாம் கும்பிடுகிற ராமன், கிருஷ்ணன், சிவன், பிரம்மா, மற்றக் கடவுள் அது, இது இந்தக் குப்பைக் கூளமெல்லாம் கடவுளே அல்ல - பார்ப்பானாலே உண்டாக்கப்பட்டவையே. அவைகளை, அவன் முட்டாளாயிருக்கிறபோது உண்டாக்கினதினாலே, அதற்கு மனுஷத் தன்மை கொடுக்கிறதற்கே இல்லை - சும்மா குடிகாரன் எப்படி எழுதுவானோ அப்படித்தான் எழுதினான்.

சாதாரணமாக இப்போது இராமனைப்பற்றி - இராமாயணத்தைப்பற்றி மனுஷனிலே சிந்திக்காதவன் எவனும் இல்லை; வெகுபேர் கடவுள் என்றுதான் நினைக்கிறான். அந்த இராமாயணத்திலே எழுதி இருக்கிறான் - இராமன் யாருக்குப் பிறந்தான் என்றால், அவனுடைய அப்பனுக்குப் பிள்ளை இல்லாமல் போய், அவன் பெண்டாட்டிகளைப் பார்ப்பானுக்கு விட்டுக் கொடுத்து, அந்தப் பார்ப்பானே வேலை பண்ணினான் என்று சொல்ல இல்லை. முதலிலே குதிரை வேலை பண்ணி அவளுக்கு உணர்ச்சி ஊட்டி, அப்புறம் இவன் வேலை பண்ணினான். பாலகாண்டத்திலே பாருங்கள் - யாகம் பண்ணினவுடனே அந்தப் பெண்டுகளைக் குதிரையோடு விட்டான்; உயிரான குதிரையாக இருந்தால் ஏதாவது உதைத்துப் போடும் அன்று, சாகடித்து, அதனுடைய ஆண் குறியை எடுத்து இராமனின் அம்மாளுடைய பெண் குறிக்குள்ளே விட்டு ஆட்டி, அவளுக்கு உணர்ச்சியை ஊட்டினான்; அப்புறம் பார்ப்பானை விட்டான், அவன் சினை பண்ணினான், பணம் வாங்கிக் கொண்டு போனான் என்று இருக்கிறது. ஞான சூரியன் என்கிற ஒரு புத்தகம் இருக்கிறது, அதை வாங்கிப் படியுங்கள், தெரியும்.

ஆகவே, கடவுளை மனுஷன் என்று அவன் எழுதவில்லை - தேவடியாள் மகனாக - விபச்சார மகனாக உண்டாக்கினான். இதாவது பின்னிப் பின்னிச் சொல்ல வேண்டியதாய் இருக்கிறது - இராமன் பெண்டாட்டியை என்ன பண்ணினான்? இராவணன் சினை பண்ணி, 4 மாத சினையோடு புருஷன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தான், புருஷனும் ஒத்துக்கிட்டான்; அவளும் ஒத்துக்கிட்டாள் - அங்கே போனேன், அவன் பண்ணிவிட்டான், நான் என்ன பண்ணுகிறது? என்று சொல்லி விட்டாள். நீ அந்த மாதிரிப் போனவள், போடி காட்டுக்கு! என்று அனுப்பி விட்டான். இரகசியமாய் ஒன்றும் இல்லையே - சாமி பெண்டாட்டியைப் பற்றித்தானே அப்படி எழுதி இருக்கிறான்! மற்றக் கடவுள்களைப் பற்றிச் சொல்லணுமா? நிறைய இருக்கிறது.

ஆகவே, நாங்கள் சொல்வது சுயநலத்துக்காகச் சொல்லவில்லை; உங்களை ஏய்க்கிறதற்காகப் பொய்யையும், பித்தலாட்டத்தையும் இட்டுக் கட்டிப் பேசவில்லை; எல்லா ஆதாரங்களையும் கையிலே வைத்துக்கிட்டுத்தான் பேசுகிறோம். உள்ளபடியே, அவர்களுக்கு வாய்ப்பு இல்லை - மடையனாய் இருந்தான் 2000, 3000 வருஷத்துக்கு முன்னே; அன்றைக்கு உண்டாக்கினான் இந்தக் கதைகளை. அன்றைக்கு அவனுக்கு அக்காள், தங்கை என்று இல்லை; அம்மாள், மகள் என்று இல்லை - சரி சமமாகப் புழங்கினான் - அதற்கேற்றாற்போலவே கடவுளையும் உண்டாக்கி விட்டான்.

பிரம்மா உண்டாக்கினான் என்றால், என்ன என்று எழுதி இருக்கிறான்? பிரம்மா அப்பன், அவன் பெண்டாட்டி சரஸ்வதி அவனடைய மகள், இரண்டு பேரும் சேர்ந்தார்கள், இப்படிக் கற்பனை பண்ணி இருக்கிறான். இதுவெல்லாம் உண்மையாய் இருக்காது. அந்த மானங்கெட்ட காலத்திலே- அறிவில்லாத, காட்டுமிராண்டிக் காலத்திலே உற்பத்தி பண்ணிய சாதனங்கள், நம் முட்டாள்தனத்தினாலேயும், அவன் கெட்டிக்காரத்தனத்தினாலேயும் இதைப் பாதுகாத்துக் கொண்டே வந்துவிட்டான். எவனாவது நாளைக்கு வந்தால் என்ன பண்ணுகிறது? என்று நினைத்து நிறையக் கோவிலைக் கட்டிப் போட்டான், நிறையச் சாமிகளை வைத்துவிட்டான்; மறந்திடாமல் இருக்கிறாற்போல நித்தமும் 4 வேளை, 5 வேளை பூசை என்கிறான். வாரத்திற்கு இரண்டு நாள் உற்சவம் என்கிறான், வருஷத்துக்கு ஒரு தடவை, இரண்டு தடவை கல்யாணம் என்கிறான்.

மனிதனைச் சரியாக அதிலேயே முட்டிக்கிட்டு இருக்கிறாற்போல ஏற்பாடு பண்ணிச் செலவு பண்ண வைக்கிறான்; பாதுகாக்கிறார்கள். இவ்வளவு பாதுகாப்போடு செய்தால் ஒரு கழுதையைக்கூட சாமி ஆக்கிவிடலாமே! அவ்வளவு முயற்சி பண்ணுகிறான், அவன். நம் ஜனங்கள் அதற்கு ஏமாந்து போகிறார்கள் - அந்த முயற்சியிலேயே பல உணர்ச்சிகள் - சாமிக்கு என்று போகாவிட்டாலும், வேடிக்கை பார்க்கிறதற்கு என்று போகிறான். கட்டிப் போட்டு இருக்கிற பெண் பிள்ளைகள் எல்லாம் உற்சவம் என்றால்தான் கோவிலுக்குப் பார்க்கப் போக முடிகிறது.

அங்கே போனால்தான் 4 ஆண் பிள்ளைகளோடு உராய முடிகிறது; வீட்டிலே இருந்தால் என்ன வேலை என்று மிரட்டுவான் புருஷன்; அங்கே போய்விட்டால் - வா என்பான் புருஷன் - வர முடியலையே, நசுக்கிறானே, நசுக்கிறானே என்பாள் அவள்; வா, வா வா முட்டிக்கிட்டு வாஎன்பான் அவன். அந்தச் சுகமெல்லாம், பெண்டாட்டியைக் கோவிலுக்குக் கூட்டிக்கொண்டு போனால்தான் அவன் அங்கே அடைகிறான்; அது பழக்கமாய்ப் போயிற்று; எல்லாருடைய பெண்டாட்டியும் அந்தக் கதி ஆனதினாலே எவனும் பரிகாசம் பண்ணுகிறதற்கு இல்லை. இப்படிப்பட்ட காரியங்களினாலே, அது உயிரைப் பிடித்துக் கொண்டு இருக்கிறது. நாம் அதற்குத் தகுந்தபடி வேறே ஏற்பாடெல்லாம் பண்ணினால் பெண்டுகள் திரும்பி விடுவார்கள்.

எனவே, அருமைத் தோழர்களே! நேரமாயிற்று, மணி 10-க்கு மேல் ஆகிவிட்டது. ஏதோ எனக்குத் தோன்றினதைச் சொன்னேன். முக்கியமாய்ச் சொன்னதினுடைய கருத்தெல்லாம், நாளைக்கு நடக்கப் போகிற கிளர்ச்சியைப்பற்றி - அதனுடைய தத்துவம் என்ன? அவசியம் என்ன? என்கிறதை விளக்கினோம். நம் கடமை என்ன என்கிறதை நீங்கள் சிந்திக்கவேணும்.

உங்கள் கடமை என்றால், உங்கள் ஒருவரைப் பொறுத்ததல்ல; தமிழர் என்று சொல்லுகிற நாம் இத்தனைக் கோடி மக்களையும் பொறுத்தது. பிறகு நாம் வட்டியும், முதலுமாய் உயரலாம் - ஒன்றும் தேங்கிப் போகாது நம் நாட்டு முன்னேற்றம் என்று உங்களை வணக்கத்தோடெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டு, இந்த ஏற்பாடு பண்ணி இவ்வளவு நேரம் பொறுமையாய் இருந்ததற்கெல்லாம், என்னைக் காது கொடுத்துக் கேட்டதற்கு என்னுடைய மனப்பூர்த்தியான நன்றியறிதலைத் தெரிவித்துக் கொண்டு என் பேச்சை முடித்துக் கொள்கிறேன்.

வணக்கம்!

(19.12.1973 அன்று சென்னை தியாகராயர் நகரில் தந்தை பெரியார் அவர்கள் 

ஆற்றிய இறுதி பேருரை)

அய்யாவின் இறுதிப் பேருரை பகுதி - 1